നടവഴിയിലെ നേരുകള്‍ !! ജീവിതാവസ്ഥകളുടെ ഒരു നേര്‍കാഴ്ച്ച !!.

കോഴിക്കോട് ഡി സി ബുക്സില്‍ വെച്ച് അവിചാരിതാമായിട്ടാണ് നടവഴിയിലെ നേരുകള്‍ കണ്ണിലുടക്കുന്നത്.എഴുത്തുകാരിയുടെ  പടം പുറം ചട്ടയില്‍ വലുതായി  കൊടുത്തുകൊണ്ട്  ഒരു നോവല്‍. ഒരു  കൌതുകത്തിനു വേണ്ടി  മാത്രം അതിന്റെ  ആദ്യ പേജുകള്‍ ഒന്ന്  മറിച്ചുനോക്കി .അവിടെയുമുണ്ടായിരുന്നു ഒരു പുതുമ .സ്വന്തം കൈപടയില്‍  ഇങ്ങിനെ കുറിച്ചിരിക്കുന്നു "എന്റെ ബാല്യം തെരുവിലായിരുന്നു,അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ റോയല്‍റ്റി എക്കാലത്തെക്കും തെരുവിലെ ബാല്യങ്ങള്‍ക്ക്‌ അവകാശപ്പെട്ടതാണ്" ഷെമി---- പിന്നെയൊന്നും നോക്കിയില്ല നോവല്‍ എങ്ങിനെയാണെങ്കിലും അതിന്റെ വരുമാനം ഒരു  നല്ല കാര്യത്തിന് വേണ്ടി യാണല്ലോ ചിലവഴിക്കാന്‍ പോവുന്നത്. അങ്ങിനെയാണ് നടവഴിയിലെ നേരുകളുമായി ഷെമിയോടൊപ്പം തെരുവില്‍ കൂടി നടക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചത് .

ഓര്‍ക്കാന്‍ അത്ര രസകരമായ സംഭവങ്ങള്‍ ഒന്നുമായിരിക്കില്ല  തെരുവിലെ ബാല്യങ്ങള്‍ക്കും അനാഥകള്‍ക്കും പറയാനുണ്ടാവുക.ജീവിതത്തില്‍ കൈപ്പേറിയ അനാഥത്വം  നേരിട്ടനുഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്തവര്‍ക്ക് ഒരു പക്ഷേ നടവഴിയില്‍ കൂടി സഞ്ചരിക്കുമ്പോള്‍ കെട്ട്കഥയോ അതിശയോക്തിയോ ഒക്കെയായി അനുഭവപ്പെടാം. എന്നാല്‍  നമുക്ക് ചുറ്റും ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചാല്‍ ഇത്തരം നിരവധി ജീവിക്കുന്ന കഥാപാത്രങ്ങള്‍ ഇന്നും നാം കാണാതെ  പോവുകയോ മന:പൂര്‍വ്വം ക്ണ്ടില്ലെന്നു  നടിച്ചു പോവുകയോ ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ്  സത്യം .

ദുബായിലെ ആശുപത്രിയില്‍ നിന്നും ദേഹം വിട്ടകന്ന നായികയുടെ "ആത്മാവാണ്"  കഥയിലേക്ക്  വായനക്കാരെ കൂട്ടി കൊണ്ട് പോവുന്നത്.കണ്ണൂരിന്റെ  ഉള്‍നാടന്‍  ഗ്രാമത്തില്‍ പട്ടിണിയും പരിവട്ടവുമായി കഴിയുന്ന ഒരു വലിയ ദരിദ്ര കുടുംബം. ജീവിതത്തിന്റെ രണ്ടറ്റവും കൂട്ടി മുട്ടിക്കാന്‍ കഴിയാതെ  മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് മുന്നില്‍ കൈ നീട്ടിയും,സ്വന്തമായി തൊഴിലെടുത്തും ദിവസത്തില്‍ ഒരു  നേരമെങ്കിലും വയറു നിറയെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ കഴിയാതെ ജീവിതമെന്ന വലിയ ചോദ്യ ചിഹ്നത്തിനു മുന്നില്‍ നിസ്സഹായരായി നില്‍ക്കുന്ന കുറെ പാഴ് ജന്മങ്ങളുടെ നേര്‍ കാഴ്ചയാണ് ഈ നോവലിന്റെ പ്രമേയം.

ആണ്‍മക്കളും പെണ്മക്കളുമായി പല മക്കള്‍ ഉണ്ടായിട്ടും ജീവിതത്തില്‍ ഒരു ഗുണവും ഇല്ലാതെ പോവുക.അസുഖവും ആശുപത്രിയുമായി, കിട്ടുന്ന പണം മുഴുവന്‍ അതിനായി ചിലവഴിക്കേണ്ടി വരിക.തുടര്‍ച്ചയായ പരീക്ഷണങ്ങള്‍ക്ക്  വിധേയരാവുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു സാധാരണ തെരുവ് കുടുംബം. വാടക കൊടുക്കാനില്ലാത്തതിനാല്‍ തെരുവിലേക്ക് കുടിയേറിവരേണ്ടി വരികയും  ശിഷ്ട ജീവിതം തെരുവിലും പീടികകോലായിലും റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനിലുമായി കഴിയേണ്ടി വരുന്ന കുടുംബ നാഥനും, കഷ്ടപാടുകള്‍ക്ക്  മുന്നിലും ,കാല്‍ കാശിനു ഉപാകാരപ്പെടാത്ത കുടുബ മഹിമയും പറഞു നടക്കുന്ന, എന്നാല്‍ ദാരിദ്രത്തിന്റെ നീര്‍ക്കയത്തിലും സമൂഹത്തിന്റെ കഴുകന്‍ കണ്ണില്‍ നിന്നും പെണ്മക്കളെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ പെടാപാട് പെടുന്ന കുടുംബ നാഥയുമൊക്കെ ഓരോ  താളിലും വായനക്കാരുടെ മനസ്സില്‍  ദയനീയതയുടെ കനല്‍ കോരിയിടുന്നു .

നടവഴിയിലെ ആദ്യാവസാനം ശുഭകരമായ എന്നാല്‍ മനസ്സിനല്‍പ്പം ആശ്വാസകരമായ് ഒരു നല്ല വാര്‍ത്തയും പ്രതീക്ഷിക്കരുത്. നായികയുടെ ജീവിതത്തിലെ ഓരോ  നേട്ടത്തിനും അല്പായുസ് മാത്രം. വയറു നിറച്ചു ഭക്ഷണം കഴിച്ച ഒരു ദിനവും ഹാജറയുടെയോ സഹോദരിമാരുടെയോ ജീവിതത്തില്‍ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടാവില്ല . അതിനൊപ്പം മനോരോഗിയായ  സഹോദരി, വിദ്യാഭ്യാസം നേടി ഉന്നതിയിലെത്തിയിട്ടും വീട്ടുകാരെ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ, തന്നിഷ്ടത്തിനു  ജീവിക്കുന്ന മൂത്ത സഹോദരന്‍ , മദ്യത്തിനും മയക്കുമരുന്നിനും അടിമയായി മാനസിക വൈകല്യമുള്ള കൂടെ പിറപ്പിനെ പീഡിപ്പിക്കുന്ന വേറെരു സഹോദരന്‍. കളവും ചതിയുമായി നടക്കുന്ന എന്നാല്‍ ഉള്ളില്‍ അല്‍പമെങ്കിലും നന്മയുള്ള അനിയന്‍., അങ്ങിനെ ഒട്ടനവധി കഥാപാത്രങ്ങള്‍ വരികയും പോവുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്  ഈ നോവലില്‍ .

സമൂഹത്തില്‍ ഏറ്റവും അധികം മാറ്റി നിര്‍ത്തിയവരാവും ഏറ്റവും ചൂഷണത്തിനും വിധേയരാവുക എന്നത് ഒരനിഷേധ്യ സത്യമാണ്.ചോദിക്കാനും പറയാനും ആരും ഇല്ലാത്തവരാവുമ്പോള്‍ ആ നിസ്സഹായത മുതലെടുക്കാന്‍ പ്രത്യേകിച്ചും ഒരുപാട് പേര്‍ വരും. ഇവിടെയും സ്ഥിതി വിഭിന്നമല്ല. ദാരിദ്രത്തിനൊപ്പം,അനാഥത്വം കൂടി യാവുമ്പോള്‍ അത്  വിവരണാധീതമായിരിക്കുകയും ചെയ്യും.

നേര്‍ രേഖയില്‍ അധികം വളച്ചുകേട്ടോ ഫ്ലാഷ് ബാക്കോ ഇല്ലാതെ ഒരു ഒഴുക്കന്‍ മട്ടിലാണ് കഥയുടെ മുന്നേറ്റം.അതൊരു പക്ഷേ സാധാരണവായനക്കാരെ വായന മുഷിപിക്കാതെ മുഴുവന്‍ വായിച്ചു തീര്‍ക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കും. തുടക്കം മുതല്‍ വായനക്കാരെയും തന്റെ കുടുംബത്തിന്റെ  കൂടെ കൂട്ടികൊണ്ട് പോവാന്‍ നോവലിസ്റ്റിനു കഴിയുന്നു എന്നത് ഒരു പ്രധാന സവിശേഷതയായി എനിക്ക് തോന്നുന്നു. എങ്കിലും പകുതിയോളം വായനയെത്തുമ്പോഴാണ് കഥയില്‍ കൂടുതല്‍ മുഴുകുവാനും കഥാന്ത്യത്തെ കുറിച്ച്  അറിയാനുള്ള ആകാംക്ഷ വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് .

സമൂഹത്തിലെ പല ഉച്ച നീചത്വങ്ങള്‍ക്കെതിരെയും ശക്തമായി നിലകൊള്ളുന്നു ഈ നോവല്‍.ബാല പീഡനം. അനാഥാലയങ്ങളുടെ അസമത്വം,,ഒറ്റപെട്ട് പോവുന്ന സ്ത്രീകള്‍ക്ക് നേരെ നീങ്ങുന്ന കഴുകന്‍ കണ്ണുകള്‍. കപട പ്രേമം, ചതി. അങ്ങിനെ ഒരു പാട് സമൂഹ തിന്മകള്‍ക്കെതിരെ പൊള്ളുന്ന വാക്കുകള്‍ കോറിയിടുന്നു ഷെമി എന്ന കഥാകാരി.
കഥയുടെ മുക്കാല്‍ ഭാഗത്തോളം നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന മാതാപിതാക്കളുടെ മരണവും അതിനു ശേഷമുള്ള ഒറ്റപ്പെടലും ഒന്ന്‍ കൂടി ആഴത്തില്‍ സ്പര്‍ശിക്കാമായിരുന്നു എന്നു വായനയില്‍ തോന്നി.

ഈ നോവലില്‍ ഓരോ താളിനും ഓരോ കഥപറയാനുണ്ട്, നോവലിന്റെ ഏതു പേജിലും ഉള്ളു നോവുന്ന ഒരു അനാഥകുട്ടിയുടെ പിടക്കുന്ന ഹൃദയമുണ്ടെന്നും പറയാം. ഇത്രയും അനുഭവങ്ങള്‍ ഓര്‍ത്തുവെക്കാനും അത് വികാരതീവ്രമായി അവതരിപ്പിക്കാനും കഥാകാരി കാണിച്ച കയ്യടക്കവും സൂക്ഷമതയും അഭിനന്ദിക്കാതെ വയ്യ!!.

"പ്രസവിക്കുകയും പാല്‍ ചുരത്തുകയും ചെയ്യുന്ന പശുവിനെ വാങ്ങുന്നവന്‍ വില്‍ക്കുന്നയാള്‍ക്കാണ് പണം കൊടുക്കേണ്ടത്.എല്ലാ വസ്തുവകകളും അങ്ങിനെ തന്നെയാണ്, പിന്നെങ്ങിനെയാണ് ഇങ്ങിനെയൊരു തലയില്ലാ നയം ഉണ്ടായത് ? " സ്ത്രീധനമെന്ന മാഹാ വിപത്തിനെതിരെ ഇതിലും കുറഞ്ഞ വാക്കുകളില്‍ എങ്ങിനെയാണ് ശക്തമായി പ്രതികരിക്കുക.?നോവല്‍ വായിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വീണ്ടും ആദ്യ രണ്ടു പേജുകളിലേക്ക് മടങ്ങി. ഇത്രക്കും അവിശ്വസിനീയമായ ജീവിതപ്രതി സന്ധികളെ അതിജീവിച്ച കഥാ നായികക്ക് പിന്നെടെന്ത് സംഭവിച്ചു എന്നതിന്റെ ഉത്തരം അതിലുണ്ടായിരുന്നു.

ഒരു മാസ്റ്റര്‍ പീസ്‌ എന്നോ, ക്ലാസിക് നോവല്‍ എന്നോ ഒന്നും പുകഴ്ത്തി പറയാന്‍ മാത്രം ഈ  നോവലുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നില്ല.എന്നാല്‍ ഒരു കാര്യം ഉറപ്പിച്ചു  പറയാം. ഒരിക്കലും കാണാനോ കേള്‍ക്കാനോ ഇഷ്ട പെടാത്ത ഒത്തിരി സംഭവങ്ങളിലൂടെ കടന്നു പോവുന്ന നോവല്‍.സമൂഹത്തിലെ ഉച്ച നീചത്വങ്ങള്‍ക്ക് നേരെ ഒരു ചോദ്യമായി വായനാലോകത്ത് എന്നുമുണ്ടാവും.