ബിച്ചാവയുടെ തിരോധാനം ഒരു ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് .

വര- ഇസ്ഹാഖ്

ഏകദേശം അഞ്ചു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം  ബിച്ചാവയെ കാണ്മാനില്ല എന്നവാര്‍ത്ത എന്നെ തേടിയെത്തുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ തലേ ദിവസം ബിച്ചാവയോടു പരാജയപ്പെട്ട ഡോമിനോസ് കളിയിലെ  പകരം വീട്ടാനായി  പുതിയ തന്ത്രങ്ങള്‍ മെനയുകയായിരുന്നു. ഇന്നത്തെ കളിയില്‍ കൂടി പരാജതിരായാല്‍ ബിച്ചാവക്കും ടീമിനും  പോത്തിറച്ചി കൊണ്ട് ബിരിയാണി വെച്ച് കൊടുക്കേണ്ടി വരും.നാട്ടില്‍ നിന്നും ഉമ്മ   കൊടുത്തയച്ച പലഹാരങ്ങളും ഇറച്ചിയുമൊക്കെ വാങ്ങാന്‍ പത്തറുപത്  കിലോമീറ്റര്‍ അകലെയുള്ള പട്ടണത്തിലേക്ക് പോയ ബിച്ചാവ അവിടെ അന്ന് നാട്ടുകാരനോട് സൊറ പറഞ്ഞു കൂടിക്കാണും എന്ന് കരുതി സമധാനിച്ചിരുന്നതിനാലും, മത്സരപരാജയത്തില്‍ നിന്ന് രക്ഷപെട്ടല്ലോ എന്ന സന്തോഷത്താലും ഞങ്ങളന്ന് ബിച്ചാവയില്ലാതെ മനസ്സമാധാനമായി കിടന്നുറങ്ങി.

കൊടുവള്ളിക്കാരന്‍ അബ്ദുക്കായിന്‍റെ കഫ്ത്തീരിയയില്‍ നിന്നും സാന്റ് വിച്ചും കട്ടന്‍ ചായയും കുടിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു നാട്ടില്‍ നിന്നും ബിച്ചാവയെ അന്വേഷിച്ചു ഒരു കാള്‍ വന്നത്. ബിച്ചാവ ഇവിടെ എത്തിയോ എന്നതായിരുന്നു അവര്‍ക്ക് അറിയേണ്ടത്.അന്വേഷിച്ചു പറയാം എന്ന് സമാധാനപ്പെടുത്തി ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്തു ഞങ്ങള്‍ ബിച്ചാവയുടെ  മൊബൈല്‍ ഫോണിലേക്ക് റിംഗ് ചെയ്തു. ഓഫായ ഒരു മൊബൈല്‍ ഫോണിലേക്ക് കോള്‍ ഡൈവേര്‍ട്ട് ചെയ്തതു കൊണ്ടോ  റിംഗ് ടോണ്‍ അങ്ങിനെ മാറ്റിയത് കൊണ്ടോ ആവാം സ്വിച്ച് ഓഫ് എന്ന പല്ലവി വീണ്ടും വീണ്ടും ആവര്‍ത്തിച്ചപ്പോള്‍ എന്തോ ഒരു ഭയമെന്നെ പിടികൂടി.



തലേന്ന് രാത്രി  ആംബുലന്‍സ് സൈറണ്‍ മുഴക്കി പോവുന്നത് കണ്ടിരുന്നു എന്ന്  നൈറ്റ് ഷിഫ്റ്റ്‌ കഴിഞ്ഞു വരുന്ന ബലദിയ * യിലെ ബംഗാളി പയ്യന്‍ പറഞ്ഞതുകേട്ട്  ഞങ്ങള്‍ ഹോസ്പ്പിറ്റലിലേക്ക് തിരിച്ചുവെങ്കിലും അന്ന് നടന്ന റോഡ്‌പകടത്തില്‍ മരണപെട്ട അഞ്ചു പേരില്‍ മലയാളികള്‍ ആരുമില്ല എന്ന് രാജിസ്റ്റര്‍ നോക്കി സിസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് ശ്വാസം നേരെവീണത് .നാട്ടില്‍ നിന്നും തുടരെ  ഫോണ്‍ കോളുകള്‍ വന്നപ്പോഴാണ് ബിച്ചാവക്ക്  എന്തോ സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു മനസ്സ് പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയത്..അന്ന് അപകടത്തില്‍ പെട്ട വാഹനത്തില്‍ ബിച്ചാവ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നും നാട്ടില്‍ നിന്നും കൊണ്ട് വന്ന സാധനങ്ങളടക്കം താനാണ് ആ കാറില്‍ കയറ്റിവിട്ടത്  എന്ന് കൂട്ടുകാരന്‍ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞത് മുതലാണ്‌  ബിച്ചാവയെ തിരോധാനം  മലയാളികളുടെ ഇടയില്‍ വാര്‍ത്തയാവുന്നത്.

വാഹനത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന എല്ലാവരും മരണപ്പെട്ടു എന്ന് അറിയാം എന്നാല്‍ അതില്‍ ബിച്ചാവയില്ല എന്ന് മോര്‍ച്ചറിയിലെ രേഖകള്‍ പരിശോധിച്ചു കൊണ്ട് സൂക്ഷിപ്പ്കാരന്‍ അബു അഹമ്മദ് കൂടി സാക്ഷ്യ പ്പെടുത്തിയപ്പോള്‍ ബിച്ചാവയെകുറിച്ചുള്ള അന്വേഷണം വഴിമുട്ടി. ബിച്ചാവയില്ലാതെ അങ്ങിനെ ദിവസങ്ങളും ആഴ്ചകളും കടന്നുപോയി,വിളിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല എന്ന് കരുതിയിട്ടാവും പിന്നെ വല്ലപ്പോഴുമായിട്ടായിരുന്നു നാട്ടില്‍ നിന്നും ബിച്ചാവയെ തേടിയുള്ള ഫോണ്‍ കോളുകള്‍. ബിച്ചാവയുടെ തിരോധാനം ദുരൂഹതകള്‍ ബാക്കിവെച്ചു രാവും പകലും പിച്ചവെച്ചുവെങ്കിലും ഞങ്ങളുടെ ഡോമിനോസ് കളിയിലും വ്യാഴാഴ്ചയിലെ ഗാനമേളകളിലും ബിച്ചാവയുടെ അസാന്നിദ്ധ്യം ശരിക്കും അനുഭവപെട്ടു.

ബിച്ചാവയെ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്   സിറ്റിക്കപ്പുറം പത്തുനാല്‍പത് കിലോമീറ്റര്‍ അകലെയുള്ള ഒരു ഗ്രാമത്തില്‍ അവന്റെ കഫീല്‍* ന്‍റെ വിവാഹത്തില്‍ പങ്കടുത്തു മടങ്ങുമ്പോഴായിരുന്നു . തിരികെ വരുമ്പോള്‍ തകരാറു സംഭവിച്ച വാഹനത്തില്‍ നിന്നും ഞാനും ബിച്ചാവയും കൂടെയുള്ളവരും ഇറങ്ങി നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ദൂരെനിന്നും പ്രധാനറോഡ്‌  ദൃശ്യമായെങ്കിലും നടക്കാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോഴായിരിന്നു അതിന്റെ ദൂരംഅറിയാന്‍ തുടങ്ങിയത്.താന്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ചു വിളിച്ചു കൊണ്ട് പോയിട്ട്  അവസാനം പുലിവായല്ലോ എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ടാവും ഓരോ കഥകളും നാട്ടുവര്‍ത്തമാനവും പറഞ്ഞു അവന്‍ ഞങ്ങളെ ബോറടിപ്പിക്കാതെ നടത്തത്തില്‍ കൂട്ടി. മൈസൂര്‍ കല്യാണത്തിന്‍റെ ഇരയായിരുന്നു ബിച്ചാവയുടെ ഉമ്മ.അവന്റെ ജനനത്തിനു ശേഷം കുറച്ചു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം ഉമ്മയെ തനിച്ചാക്കി ഉപ്പ എങ്ങോട്ടോ പോയപ്പോള്‍ ജന്മ നാട്ടിലേക്ക് തന്നെ തിരിച്ചു വണ്ടികയറി എന്നത് മാത്രമാണ് ബിച്ചാവയുടെ ഉപ്പയെ കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മകള്‍.

കാലത്തിനൊപ്പം ബാല്യവും കൌമാരവും യൌവ്വനത്തിനു വഴിമാറിയപ്പോള്‍ ബോംബെയിലെ ഒരു ട്രാവല്സില്‍ ഓഫീസ് ബോയി ആയി മാറുകയും.ഹജ്ജ് വാളണ്ടിയറായി ഒരിക്കല്‍ മക്കകാണാനും, അവിടെ വെച്ച് കണ്ട സൌദിയുമായി പരിചയപ്പെട്ടു ഒരു വിസയൊപ്പിച്ചു ഇവിടെയെത്തിയതുമൊക്കെയായിരുന്നു ബിച്ചാവയുടെ ജീവചരിത്രം.ബോംബെയിലെ ചുവന്ന തെരുവിന്റെ നീറുന്ന കഥയും മാര്‍വാടികളാല്‍ ജീവിതം ബലികൊടുക്കേണ്ടി വന്ന ചേരിയിലെ യുവാക്കളുടെ കഥയുമൊക്കെ ബിച്ചാവ ഒട്ടും അതിശയോക്തിയില്ലാതെ പറഞ്ഞു  ഞങ്ങളെ പ്രധാനറോഡിലെത്തിച്ചു.

ബിച്ചാവയെ കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മകളൊന്നുമില്ലാതെ കിടന്നുറങ്ങിയ ഒരു രാത്രിയില്‍ തുടരെ തുടരെയുള്ള  മിസ്‌കോളില്‍ നിന്നുമായിരുന്നു വീണ്ടുമവന്റെ തിരോധാനത്തിനു ഒരു ചെറിയ വിരാമമിടുന്നത്.തൊട്ടപ്പുറത്ത് കിടന്നുറങ്ങുന്നവരെ ശല്യം ചെയ്യാതെ മുറിക്ക് പുറത്തിറങ്ങി മിസ്‌ കോള്‍ വന്ന നമ്പരിലേക്ക് തിരിച്ചു വിളിച്ചപ്പോള്‍ അത്  ബിച്ചാവയായിരുന്നു. ബോംബെയില്‍ സുഖമായി എത്തി എന്ന് പറഞ്ഞു ബിച്ചാവ ചിരിച്ചു. ഇത്രയും കാലം എവിടെ പോയി എന്ന് അരിശത്തോടെ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ബിച്ചാവ ആ കഥ ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

"അന്ന് നാട്ടില്‍ നിന്നും വന്ന സാധനങ്ങളുമായി രാത്രി ഞാന്‍ കയറിയ കാര്‍ യാത്രക്കിടയില്‍ അപകടത്തില്‍ പെട്ടു, പിന്‍ സീറ്റിലിരുന്ന ഞാന്‍ എങ്ങിനെയോ ദൂരേക്ക് തെറിച്ചുവീണു, തൊട്ടപ്പുറത്ത് ആംബുലന്‍സ് വരുന്നതും ആളുകള്‍ കൂടുന്നതുമൊക്കെ പാതി ബോധത്തില്‍  അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒന്ന് നിലവിളിക്കാന്‍ ശബ്ദമോ ,ആംഗ്യം കാണിക്കാനുള്ള ആവതോ ഇല്ലാത്തതിനാല്‍  ഇരുട്ട് മൂടിയ ആ രാത്രി  എന്നെ ആരും കണ്ടില്ല, പിന്നീടെപ്പോഴോ ബോധം വന്നപ്പോള്‍ നേരം പുലര്‍ന്നിരുന്നു, പുറമേ അധികം പരുക്കുകളൊന്നുമില്ലങ്കിലും വേദനിക്കുന്ന ശരീരവുമായി ഞാന്‍ തൊട്ടടുത്ത പെട്രോള്‍ പമ്പിലേക്ക് നടക്കുമ്പോഴായിരുന്നു ഒരു പൊതി എന്‍റെ കണ്ണില്‍ പെട്ടത്. ആ പൊതി നിറയെ നോട്ടുകെട്ടുകളായിരുന്നു.ഞാന്‍ എത്ര കൊല്ലം ജോലി ചെയ്താലും ലഭിക്കാത്ത അത്രയും വലിയ തുക.ആരും കാണാതെ അതെടുത്തു ഞാന്‍ പോയത് എയര്‍പോര്‍ട്ട്‌ സിറ്റിയിലേക്കായിരുന്നു.അവിടെ വെച്ച് ഞാന്‍ ആ പൈസ കുഴല്‍ പണമായി നാട്ടിലേക്ക് കടത്താന്‍ ഏല്‍പ്പിച്ചു, നല്ലൊരു സംഖ്യ ചിലവാക്കി കള്ള പാസ് പോര്‍ട്ടില്‍ ഇന്നലെ ബോംബെയിലിറങ്ങി"
ബിച്ചാവ പറഞ്ഞവസാനിച്ചപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു " എന്നിട്ട് നീ ആ പണമൊക്കെയെന്തു ചെയ്തു?" അതിനുള്ള മറുപടി ചിരിയായിരുന്നു.രണ്ടോ മൂന്നോ ദിവസം കൊണ്ട് അത് നാട്ടിലേക്ക് വിടും എന്നാണു പറഞ്ഞത്. ഞാന്‍ നാട്ടിലെത്തിയിട്ടു വിളിക്കാംട്ടോ" അങ്ങിനെ പറഞ്ഞു ഫോണ്‍ കട്ടാക്കിയതിനു ശേഷം ഒരിക്കല്‍ പോലും ബിച്ചാവ എന്നെ വിളിച്ചില്ല. ഇത്രയും കാലം ബിച്ചാവയുടെ നാട്ടിലെ വിലാസം ചോദിക്കാതിരുന്നത് വലിയ മണ്ടത്തരമായി തോന്നിയത് അന്നാണ്. 

ബിച്ചാവയുടെ ആ വലിയ രഹസ്യം എന്നെ ദിവസങ്ങളോളം നിദ്രാവിഹീനനാക്കി. മനസ്സില്‍ വല്ലാതെ പിരിമുറക്കം വന്ന ഒരു നാളില്‍ ഈ കാര്യം ഞാനെന്‍റെ കൂട്ടുകാരോട് പറഞ്ഞുവെങ്കിലും ഒരാള്‍ പോലും ഈ കഥ വിശ്വസിക്കാന്‍ തയ്യാറായില്ല. ഞാന്‍ കണ്ട ഏതോ ഒരു ദു:സ്വപനമായി അവരതിനെ കളിയാക്കി. അതിനുള്ള കാരണവും ബിച്ചാവതന്നെയായിരുന്നു. അവന്റെ സത്യ സന്ധതയിലും ആത്മാര്‍ത്തഥയിലും അവര്‍ക്ക് അത്രക്ക് വിശ്വാസമായിരുന്നു.ഉത്തരമില്ലാത്ത കുറെ ചോദ്യങ്ങള്‍ അവരെന്‍റെ  മുന്നിലേക്കിട്ട് തന്നപ്പോള്‍ ഞാനും അത് വിശ്വസിച്ചു പോയി.അല്ല മനസ്സിനെ വിശ്വസിപ്പിച്ചു  "അതെ അതൊരു സ്വപ്നമായിരിക്കണം".
  എങ്കിലും വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടും എന്‍റെ മനസ്സിലെ ബിച്ചാവ എന്ന കൂട്ടുകാരനെ ഞാന്‍ തിരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു, ഒരു പക്ഷെ അവന്‍ വലിയ പണക്കാരനായിക്കാണും. ധനം കയ്യില്‍ വന്നാല്‍ പിന്നെ ആളുകളുടെ സ്വഭാവം മാറുക സ്വാഭാവികം.  ജീവിതത്തില്‍ കഷ്ടപ്പാടുകള്‍ കൂടെ പിറപ്പായ അവന്റെ ഉമ്മയെ മൈസൂര്‍ സുല്ത്താനയായി വാഴിച്ചു അവന്‍ സുഖമായി ജീവിക്കട്ടെ.!!.

പ്രവാസത്തിലെ വീണുകിട്ടിയ ഒരു ചെറിയ ഇടവേളയില്‍ ആകാശവാണിയുടെ മുമ്പിലെ കാറ്റാടിമരത്തിലിരുന്നു അറബിക്കടലിലെ  അസ്തമയ സൂര്യന്‍ വിടചൊല്ലുന്നത് കണ്‍കുളിര്‍ക്കെ കാണുമ്പോഴായിരുന്നു കടലയും ഇഞ്ചിമിട്ടായിയും ഒരു ചെറിയ സഞ്ചിയില്‍ നിറച്ചു തലയില്‍ പാതി മറച്ച തൂവാലയും നീട്ടിവളര്‍ത്തിയ താടിയുമായി അയാള്‍ വരുന്നത്. കൊറിക്കാന്‍ കടലമണികള്‍ വാങ്ങി, കൊടുത്ത പൈസയുടെ ബാക്കി വാങ്ങുന്നതിനിടയില്‍ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തുകൂടെ ചെളിയും തെറുപ്പിച്ച് കടന്നു പോയ ഇന്നോവ കാറിനെ നോക്കി അയാള്‍ പറഞ്ഞു
"കള്ള സുബറുകള്‍ ഒരു വണ്ടിണ്ടായാല്‍ ഒക്കെ ആയീന്നാ ബിചാരം. അന്റെ വാപ്പാനെ വാങ്ങാനുള്ള കായി ന്‍റെ കയ്യില്ണ്ടായിരുന്നു എന്താ ചെയ്ക കായി അയക്കന്‍ പറഞോന്‍ അത്  തിന്നു. യോഗല്യ , ഹമുക്ക് ത്ഫൂ !!"
പിന്നെയും പരസ്പര ബന്ധമില്ലാതെ എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പി അതും കഴിഞ്ഞു മഞ്ഞപല്ലു കാട്ടി ഉറക്കെ ചിരിച്ചും, വ്യാഴാഴ്ചകളില്‍ ഞങ്ങള്‍ പാടാറുള്ള ഭക്തിഗാനം ഉറക്കെ നീട്ടി പാടിയും    അപ്പുറത്തിരിക്കുന്ന യുവ മിഥുനങ്ങള്‍ക്കരികിലേക്ക് അയാള്‍ നടന്നു നീങ്ങി.

ശുഭം.