മീന്‍ ചാറും ചാലിയാറും പിന്നെ ബൂലോക ചാരന്മാരും!!

ഒരു മടക്കയാത്രക്കുള്ള ഒരുക്കത്തിന്‍റെ അവസാന നാളുകളിലായിരുന്നു ആ ഫോണ്‍ വന്നത്  , 

" ഹെലോ അസ്സലാമുഅലൈക്കും  കേയ്ഫല്‍ ഹാല്‍ " 

അങ്ങിനെ കേള്‍ക്കുന്ന ഒരേയൊരു സ്വരം വട്ടപ്പൊയിലിന്‍റെതാണ്. "പിന്നെ  ഞാന്‍ ആറു ദിവസത്തെ  ലീവിന് വരുന്നുണ്ട് , നമുക്ക് എവിടേക്കെങ്കിലും ഒരു ടൂര്‍ പോകണം"  ജബ്ബാര്‍ക്ക ആയത് കൊണ്ട് നടന്നത് തന്നെ ,  മുന്നൂറ്റി അറുപത്തിയാറ്  ദിവസവും  തൊട്ടടുത്ത്  ഉണ്ടായിട്ടും ഒന്ന് കാണാന്‍ വരാത്ത ആളാണ്‌  ആറുദിവസത്തെ ഒഴിവില്‍ വന്നിട്ട് ടൂര്‍ പോകുന്നത് .അത് കൊണ്ട് അതത്ര കാര്യമാക്കാതെ സുഖമായി കിടന്നുറങ്ങി.! 

രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും വിളി . നാട്ടില്‍ എത്തിട്ടോ ,, നമുക്ക് ഒന്ന് കൂടെണ്ടേ ? ജബ്ബാര്‍ക്കതന്നെയായിരുന്നു  ഫോണില്‍. "ഒരു ടൂര്‍ പോവാന്‍ ഇനി സമയം ഇല്ല ,എന്നാല്‍ നമുക്ക് ഒന്ന് കൂടാം" . നേരിട്ട്  കാണാത്ത വേറെയും കൂട്ടുകാര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു നാട്ടില്‍ ,അങ്ങിനെയാണ് ചാലിയാര്‍ പുഴയുടെ നടുക്കുള്ള തുരുത്തില്‍ ഒരു മീറ്റ് ആയാലോ എന്ന ചിന്ത പോയത്.

ചാലിയാറിലെ തുരുത്ത് ഒരു വിദൂര ദൃശ്യം                  

         
പുഴയുടെ ഒത്തനടുക്ക് അഞ്ചു സെന്റില്‍ താഴെ പരന്നുകിടക്കുന്ന ഒരു തുരുത്തുണ്ട് . ദൂരെ നിന്നും നോക്കിയാല്‍ അതൊരു കാട്പിടിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന പറമ്പാണ് എന്ന്  തോന്നുമെങ്കിലും അതൊരു ചെറിയ കൃഷിയിടമാണ് , ആര്‍ക്കും അവകാശ വാദമില്ലാത്ത ആരുടേയും സ്വന്തമല്ലാത്ത ആ ഭൂമിയില്‍  കൃഷി ചെയ്തു നൂറുമേനി വിളയിക്കുന്നത്  ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ കരീംക്കയും ഹൈദരും ചേക്കുകാക്കയുമൊക്കെയാണ്. സ്വന്തമായുള്ള കൈതോണിയില്‍ ദിവസവും തുഴഞ്ഞുവന്ന്‍  അവര്‍ കൃഷിപ്പണിയില്‍ ഏര്‍പ്പെടുന്നു . വാഴയും  കപ്പയും പയറും തണ്ണിമത്തനുമൊക്കെ ആ തുരുത്തിലുണ്ട്. കൃഷി തുടങ്ങിയാല്‍ വിളവെടുക്കുന്നതിനു മുമ്പേ ഒരു പക്ഷേ എല്ലാം നശിച്ചേക്കാം. അര മീറ്റര്‍ ഉയരത്തില്‍ വെള്ളം പൊങ്ങിയാല്‍ ആ തുരുത്തു മുങ്ങും ,അതോടെ അതിലെ വിളകളും നശിക്കും. ഇതൊന്നും അറിയാഞ്ഞിട്ടല്ല അവരവിടെ കൃഷി ചെയ്യുന്നത്. ലാഭമായാലും നഷ്ടമായാലും കൃഷിയോടുള്ള അടങ്ങാത്ത സ്നേഹമാണ്  ഇങ്ങിനെയൊരു സാഹസത്തിന് അവരെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്.കുട്ടിക്കാലത്ത് വേനല്‍ കാലങ്ങളില്‍ ഞങ്ങളുടെ കളി സ്ഥലമായിരുന്നു ആ തുരുത്ത്. വേനലില്‍ ചാലിയാര്‍ വറ്റുമ്പോള്‍ അരക്ക്  താഴെ മാത്രമേ വെള്ളം കാണൂ,അതു കൊണ്ട് തന്നെ  ഒഴിവു ദിനങ്ങളിലെ ഫുട്ബോള്‍ ഗ്രൌണ്ടും, കളി സ്ഥലവുമൊക്കെയായിരുന്നു ആ തുരുത്ത്. മണല്‍ വാരല്‍ വ്യാപകമായതോടെ തുരുത്തിനോട് ചേര്‍ന്ന ആ മണല്‍ തട്ട് അപ്രത്യക്ഷമായി. പുഴയുടെ ആഴം കൂടിയതോടെ അവിടേക്ക് എത്താന്‍ തോണിയില്ലാതെ പോവാന്‍ സാധിക്കാതെയുമായി. 

                                        തുരുത്തിലെ പച്ചക്കറി തോട്ടം 

അറിയാവുന്ന നമ്പറിലൊക്കെ കുത്തിവിളിച്ചു .പെട്ടൊന്നുള്ള തീരുമാനമായതിനാല്‍ പലരും തിരക്കിലാണ് എന്ന മറുപടിയാണ് കിട്ടിയത്. എങ്കിലും  സഹീര്‍ മജ്ദാലും ( 20 mile ഡോട്ട് കോം ) ശ്രീജിത്ത് കൊണ്ടോട്ടിയും(നിലപാട് ) .ഇസ്മായില്‍ ചെമ്മാടും ( ചെമ്മാട് എക്സ്പ്രസ് )  ഫൈസല്‍ കൊണ്ടോട്ടിയും ( സഫ മര്‍വ്വ ) പതിനാറു കിലോമീറ്റര്‍ മാത്രം   ദൂരമുള്ള കൊണ്ടോട്ടിയില്‍ നിന്നും "ഒരു പറക്കും തളിക കാറില്‍ "  ഒന്നര മണിക്കൂര്‍ കൊണ്ട് അതിവേഗം ബഹുദൂരം താണ്ടി വീട്ടിലെത്തി. വഴിയെ റഷീദ് പുന്നശ്ശേരിയും (പുന്നശ്ശേരി )  വട്ടപ്പൊയിലും ( പുഴയോരത്ത് , വട്ടൂസ് )  പിന്നെ ഷബീര്‍ തിരിച്ചിലാനും ( തിരിച്ചിലാന്‍ )  ഊര്‍ക്കടവ്കാരന്റെ  വീട്ടില്‍ ഹാജര്‍ പറഞ്ഞു. 

                                                 
"ഒക്കെ വലിയ വലിയ ആള്‍ക്കാരാണ് എന്താ ഇവര്‍ക്കൊക്കെ കൊടുക്കുക പടച്ചോനെ ??  ഗസ്റ്റുകള്‍ വരുന്നു എന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ തുടങ്ങിയ ആധിയാണ്  നല്ല പാതിക്ക്." ചിക്കനും മട്ടനും തിന്നു മടുത്തു വരുന്നവരാണ് ഗള്‍ഫുകാര്‍ അത് കൊണ്ട് നമുക്ക് നാടന്‍ കൊടുക്കാം" അങ്ങിനെ അരമണിക്കൂറിനകം നാടന്‍  കപ്പയും മത്തിയും റെഡിയായി. 

                                        

മീറ്റിന്റെ ആദ്യ ചടങ്ങായ ഈറ്റിന് തുടക്കം കുറിച്ച്കൊണ്ട്, ചായയും  പലഹാരവും കഴിച്ച്, എല്ലാവരും തോണിയിലേക്ക് കയറി, ചെറിയ തോണിയില്‍ കയറില്ല എന്ന പുന്നശ്ശേരിയുടെ ഭീഷണി മാനിച്ചു ഒരു വലിയ മണല്‍ തോണി തന്നെ ഒരുക്കി നിര്‍ത്തിയിരുന്നു, തുഴയാന്‍ രണ്ടു പരിചയക്കാര്‍ വേറെയും. കൂടും കുടുക്കയും തോണിയില്‍ എത്തിച്ചു. അങ്ങിനെ ആ മണല്‍ തോണി ബ്ലോഗര്‍മാരെയും വഹിച്ചുകൊണ്ട് തുരുത്തിനു നേരെ തുഴഞ്ഞു നീങ്ങി.

                                        പുന്നശ്ശേരി വിത്ത്‌ മത്തിക്കറി 

വലിയ തോണിയാണ് എങ്കിലും ഉള്ളില്‍ ഭയമുള്ള  ഒന്ന് രണ്ട് പേര്‍ ആ തോണിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. (വധ ഭീഷണി ഭയന്നു തല്‍ക്കാലം  ആളെ പറയുന്നില്ല ) വൈകുന്നേരമായതിനാല്‍ നല്ല ഇളം കാറ്റ് വീശുന്നുണ്ടായിരുന്നു. തോണിയിലെ ചര്‍ച്ചക്ക് തുടക്കമിട്ടത്  ശ്രീജിത്തായിരുന്നു .ഫെയിസ്ബുക്ക് സ്റ്റാറ്റസുകളും ബ്ലോഗ്‌ മാന്ദ്യവും വരാന്‍ പോകുന്ന ഓണ്‍ ലൈന്‍ മീറ്റുമൊക്കെയായി ചര്‍ച്ച ചൂടുപിടിച്ചു, അതിനിടയ്ക്ക് തോണിയുടെ നിയന്ത്രണം ഏറ്റെടുക്കാന്‍ ഷബീര്‍ തിരിച്ചിലാന്‍ ഒരു ശ്രമം നടത്തിയെങ്കിലും നീളമുള്ള കഴുക്കോല്‍ എടുത്തുപൊക്കാനുള്ള മിനിമം ആരോഗ്യമുണ്ടായിട്ട് മതി അങ്ങിനെയൊരു സാഹസം എന്ന് സ്വയം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് ആരുമറിയാതെ ചര്‍ച്ചയില്‍ മുഴുകി. 

        ടൈറ്റാനിക്ക് യാത്രക്ക്  തയ്യാറായി നില്‍ക്കുന്നു (വട്ടപ്പൊയിലിന്റെ സുരക്ഷാ പരിശോധന) 

      സത്യമായിട്ടും എനിക്ക് പേടിയില്ല .ഈ തോണിയാത്രയൊക്കെ എനിക്ക് ദേ ഇതാ ( പുന്നശ്ശേരി ) 

അരമണിക്കൂര്‍ യാത്രക്ക് ശേഷം ഞങ്ങള്‍ ആ തുരുത്തിലെത്തി, നാടോടിക്കാറ്റിലെ ശ്രീനിവാസനെപ്പോലെ കര കണ്ടപ്പോള്‍ ഒരോരുത്തരായി കരയിലേക്ക് എടുത്തുചാടി.സ്ഥിരം മതില്‍ ചാടി പരിചയമുള്ള പുന്നശ്ശേരിക്ക് പക്ഷേ അവിടെ ചാട്ടം പിഴച്ചു . മുട്ടറ്റം വെളളത്തില്‍ മുങ്ങിച്ചാവാന്‍ പോയ പുന്നശ്ശേരിയെ സഹീര്‍ ഒരുവിധം കരക്കെത്തിച്ചു. അങ്ങിനെ ആ കൊച്ചു ദ്വീപ്‌ മുഴുവനും ബ്ലോഗര്‍മാര്‍  ചുറ്റിക്കറങ്ങി കണ്ടു.ആര്‍ക്കോ വേണ്ടി കുലയ്ക്കുന്ന  വാഴക്കുലകളിലേ സാമ്രാജ്യത്വ വിരുദ്ധ വികസനനയങ്ങളെ കുറിച്ചും കൂലങ്കഷമായി ചര്‍ച്ച ചെയ്യുന്ന ശ്രീജിത്ത് കൊണ്ടോട്ടിയും ഫൈസല്‍ കൊണ്ടോട്ടിയും, ചെമ്മാട് എക്സ്പ്രസില്‍ ഒരു പോസ്റ്റ്‌ എങ്ങിനെ കൃഷി ചെയ്യാമെന്നു ഇസ്മായില്‍ ചെമ്മാടും , ഒരു മൂന്നാം ആദ്യരാത്രിക്ക് കെട്ടിയോള്‍ സമ്മതിക്കുമോ എന്ന ഒടുക്കത്തെ അതിമോഹ ചിന്തയില്‍  തിരിച്ചിലാനും. ഇനി എങ്ങിനെ തിരിച്ച് അക്കരെയെത്താം എന്ന ആശങ്കയില്‍ പുന്നശ്ശേരിയും, ആകെ കിട്ടിയ ആറുദിവസം ഇങ്ങിനെ കോഞ്ഞാട്ടയായല്ലോ എന്ന ചിന്തയില്‍ വട്ടപ്പൊയിലും ഇവരെയൊക്കെ ഇനി എത്ര സഹിക്കണം എന്ന ടെന്‍ഷനില്‍ ഞാനും നില്‍ക്കുമ്പോഴാണ് അത് ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടത്. 

"കത്തി താഴെയിടൂ ജബ്ബാര്‍ക്ക നിങ്ങളെ ഫൈസല്‍ ബാബുവാ പറയുന്നത് കത്തി താഴെയിടാന്‍!!" 

ദൂരെ ആ തുരുത്തിനെ ലക്‌ഷ്യം വെച്ച് ഒരാള്‍ തോണി തുഴഞ്ഞു വരുന്നു. വല്ല മാവോ തീവ്രവാദികളുടെയും മീറ്റ്‌ ആണോ എന്നറിയാന്‍ വരുന്ന സി ഐ ഡി കളാവും ? അങ്ങിനെ ഒരു ഗംഭീര കണ്ടുപിടുത്തം നടത്തിയത് പുന്നശ്ശേരിയായിരുന്നു. ആകാംക്ഷക്ക് വിരാമമിട്ട് തോണി ഞങ്ങള്‍ക്ക് അരികെയെത്തി. അടുത്തുവന്നപ്പോഴാണ് ആളെ മനസ്സിലായത്, ചാലിയാറില്‍ മീന്‍ പിടിച്ചും ആ തുരുത്തില്‍ കൃഷി ചെയ്തും ഉപജീവനം നടത്തുന്ന ചേക്കുകാക്കയായിരുന്നു അത് , പതിവുപോലെ വൈകുന്നേരം കൃഷി നനയ്ക്കാന്‍ വന്നതായിരുന്നു അദ്ധേഹം.കൃഷി രീതികളെ കുറിച്ചും ചേക്കുകാക്കയുടെ ജീവിതരീതിയേകുറിച്ചുമായി പിന്നെ കുശലന്വേഷണം.

                                E ലോകത്തെ മാവോയിസ്റ്റുകള്‍ :)

                                 ഇതാണ് ദ്വീപിലെ കര്‍ഷകരില്‍ ഒരാള്‍ 

  

                                  

                                 വട്ടപ്പൊയിലിന്റെ വാഴക്കുല മോഷണം 

    വാഴയാണോ വാഴക്കുലയാണോ ആദ്യം ഉണ്ടായത് . ഇസ്മായില്‍ ചെമ്മാടിന്റെ ഗവേഷണം 

വര്‍ത്തമാനത്തിടയില്‍ മറന്നുപോയ ഈറ്റിന്റെ കാര്യം ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചത് ഫൈസല്‍ കൊണ്ടോട്ടിയായിരുന്നു, പോര്‍ട്ടബിള്‍ തീന്‍ മേശ റെഡിയാവാന്‍ പിന്നെ അധിക സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല, എല്ലാവര്‍ക്കും വിളമ്പി ഈറ്റ് മത്സരം ആരംഭിച്ചു.ആ തുരുത്തില്‍ നിന്നും കഴിച്ചത് കൊണ്ടാണോ  ശ്രീമതിയുടെ കൈപ്പുണ്യമാണോ എന്തോ നല്ല രുചി തോന്നി കപ്പക്കും മത്തി കറിക്കും.കൊണ്ട് വന്നതെല്ലാം ഒരു മീന്‍ മുള്ള് പോലും ബാക്കിവെക്കാതെ നിമിഷങ്ങള്‍ കൊണ്ട് ക്ലീന്‍ ക്ലീന്‍ ആക്കി കയ്യില്‍ തന്നു എല്ലാവരും. പിന്നെ പല പോസിലുള്ള ഫോട്ടോ സെഷനായിരുന്നു, പുഴയുടെ സൗന്ദര്യം  മുഴുവന്‍ ഒപ്പിയെടുക്കാന്‍ പലരും മത്സരിക്കുന്നത് കണ്ടു.

                             കപ്പയും മത്തിക്കറിയും റെഡി to ഈറ്റ് 

കളിയും ചിരിയുമായി സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല, മ്ഗരിബ് ബാങ്ക് വിളിച്ചപ്പോള്‍ മടക്കയാത്ര തുടങ്ങി, കരയിലെത്തി പ്രാര്‍ത്ഥനയും കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ നേരം ഇരുട്ടിയിരുന്നു, 

                                തുരുത്ത് - ഒരു  പ്രഭാത ദൃശ്യം 
തൊട്ടപ്പുറത്ത് ചാലിയാര്‍ പാലത്തിലെ അബ്ദുക്കയുടെ തട്ടുകടയില്‍ കയറി കട്ടന്‍ ചായയും ഓംലെറ്റും കഴിച്ചു  പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോള്‍  വട്ടപ്പൊയില്‍ അടുത്തു തന്നെയുള്ള ഒരു കളിമണ്‍ പാത്രക്കടയില്‍ കയറി. പ്രാവാസജീവിതത്തില്‍ ഒന്നും സമ്പാദിക്കാത്ത മുപ്പര്‍ക്ക്  സമ്പാദ്യ ശീലം വളരുമോ എന്ന് പരീക്ഷിക്കാന്‍ ഒരു കാശി തൊണ്ട് ( കോയിന്‍ കളക്ഷന്‍ ബോക്സ് ) വാങ്ങി.അങ്ങിനെ ഊര്‍ക്കടവിലെ കാശിതൊണ്ട്  കടലുകള്‍ കടന്ന്‍ ജിദ്ധയിലേക്കും. പലതും കൂടെ വാങ്ങാന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും റിയാലിന്‍റെ മൂല്യമോര്‍ത്തപ്പോള്‍ ഓരോരുത്തരായി പിന്‍വലിഞ്ഞു ,അങ്ങിനെ  ഓര്‍മ്മയില്‍ സൂക്ഷിക്കാന്‍ ഒരു പിടി ഓര്‍മ്മകളുമായി   ചരിത്ര പ്രസിദ്ധമായ ചാലിയാര്‍ ബ്ലോഗ് മീറ്റിന്  തിരശ്ശീല വീണു. ശുഭം!!