ഊര്‍ക്കടവിലെ പ്രളയോര്‍മ്മകള്‍ !.

മഴ !! അത് തുള്ളിക്കൊരു കുടംപോലെ പെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. അസാധാരണമാം വിധം കലിതുള്ളിയൊഴുകുകയാണ് ചാലിയാര്‍ . പുറത്തെ അടുക്കള വാതില്‍ തുറന്നാല്‍ കാണുന്ന ശാന്തമായ പുഴക്ക് പകരം ചെഞ്ചായ മണിഞ്ഞു രൌദ്ര ഭാവം പൂണ്ട് വന്മരങ്ങളും, മലകളും  പേറിയാണ് ഒഴുക്ക്. "എന്തോ എവിടെയോ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് അല്ലാതെ ഇങ്ങിനെ കുത്തിയൊലിച്ച് പോവില്ല,, വെള്ളം നല്ല ഏറ്റമാണ് നീ ഒരു അടയാളം വെക്ക് കേറുന്നത്തിന്‍റെ വേഗം മനസ്സിലാവും". ഉമ്മയുടെ ആധിയാണ്.

ഒരു കമ്പ് കുത്തിവെച്ചു അര മണിക്കൂര്‍ കൊണ്ട് അത് മൂടി. ഇന്നു രാത്രിയാണ് അവധി കഴിഞ്ഞു തിരികെ പോവേണ്ടത്.അതിനിടയില്‍ ആരോ പറഞ്ഞു എടവണ്ണപ്പാറ-കോഴിക്കോട് പാതയില്‍ വാഴക്കാട് മുഴുവനായി വെള്ളം മൂടിയിരിക്കുന്നു.ഇക്കാന്‍റെ മോനെയും കൂട്ടി വാഴക്കാട് വരെ പോയി നോക്കി. അതി വേഗത്തിലാണ് പ്രളയം കയറിവരുന്നത്. തിരികെ വീട്ടിലെത്തി,മക്കളൊക്കെ ഒരവധി കിട്ടിയ ആവേശത്തിലാണ്. ഒന്നര വയസ്സുകാരി പിറകെ നിന്നും അബ്ബ , അബ്ബ എന്നും വിളിച്ചു എന്നും ഇല്ലാത്ത വിധം വല്ലാതെ ഒട്ടിച്ചേര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നു. അവളോട്‌ ഒന്ന് അടുത്തു വരുമ്പോഴേക്കും വീണ്ടും അകലാന്‍ പോവുകയാണ്. ഓരോ പ്രവാസിയുടെയും വലിയ നഷ്ടങ്ങളിലൊന്ന് ...

സമയം അതി വേഗം കടന്നു പോയി,അതിനിടയില്‍ അങ്ങാടിയിലേക്ക് ഒന്ന് പോയി നോക്കി.പാലം സുരക്ഷാ കാരണങ്ങളാല്‍ ട്രോമ കെയര്‍ വളണ്ടിയര്‍മാരും പോലീസും നിയന്ത്രണം ഏറ്റെടുത്തിരിക്കുകയാണ്. നാട്ടിലെ എറിസ്കോ ക്ലബ് പ്രവര്‍ത്തകരും സാമൂഹ്യ പ്രവര്‍ത്തകരുമെല്ലാം എന്തിനും തയ്യാറായി അവിടെയിവിടെ നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്.എങ്കിലും സമാധാനത്തോടെയുള്ള ഒരു തിരിച്ചു പോക്ക് അസാധ്യാമാണ്.

പുറം ലോകവുമായി തീരദേശത്തുള്ള ഓരോ ഗ്രാമവും ഒറ്റപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. വൈദ്യതി നിലച്ചു. വാര്‍ത്താ വിനിമയ സംവിധാനങ്ങള്‍ ഓരോന്നായി തകരാറിലായി. രാത്രി രണ്ടു മണിക്ക് എയര്‍പോര്‍ട്ടിലെത്തണം. ഒരല്‍പ്പം കിടക്കാന്‍ നോക്കിയെങ്കിലും ഉറക്കം വന്നില്ല ഇടക്ക് പുറത്തിറങ്ങി പുഴയിലേക്ക് ടോര്‍ച്ച ടിച്ചു നോക്കി. വീടിനടുത്തേക്ക് കയറാന്‍ ഇനി ഏതാനും മീറ്ററുകള്‍ മാത്രം. യാത്രക്ക് റെഡിയായി മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി,റോഡില്‍ നിന്നും ആരുടെയോക്കെയോ സംസാരം, അയല്‍ വീട്ടില്‍ നിന്നും ആളുകളെ മാറ്റി പാര്‍പ്പിക്കുകയാണ്. ഉറക്കമില്ലാതെ |ഒരു കൂട്ടം ചെറുപ്പക്കാര്‍.നിങ്ങള്‍ ധൈര്യാമായി പൊയ്ക്കോളൂ എന്തു വന്നാലും ഞങ്ങളൊക്കെയില്ലേ ഇവിടെ, യാത്ര മുടക്കണ്ട. അവര്‍ തന്ന ആത്മ വിശ്വാസം ചെറുതായിരുന്നില്ല.

മക്കള്‍ നല്ല ഉറക്കമാണ്.മോള്‍ തൊട്ടിലയില്‍ കിടക്കുന്നു.ഉറക്കമുണര്‍ത്താതെ ഒരു മുത്തം കൊടുത്തു.ഈ അവസ്ഥയില്‍ നീ പോയാല്‍ എങ്ങനെയാ എന്ന് ഉമ്മയും പറയാതെ പറയുന്നു.പ്രിയതമയും എല്ലാം ഉള്ളിലൊതുക്കി ഒരു നെടുവീര്‍പ്പോടെ യാത്രയാക്കി.മഴ അപ്പോഴും ഒട്ടും കുറയാതെ പെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു, എയര്‍ പോര്‍ട്ടില്‍ നിന്നും ന്യൂസ് അപ്ടെറ്റുകള്‍ കണ്ടപ്പോഴാണ് സംഗതിയുടെ ഗൌരവം മനസ്സിലായത്. കവളപ്പാറയിലും പുത്തുമലയിലും നടന്ന വന്‍ അപകടങ്ങള്‍ നടന്നിട്ടുണ്ട് . നിര്ത്താ‍തെ പെയ്യുന്ന പേമാരി.മനസ്സു കൊണ്ട് ആയിരം വട്ടം ആഗ്രഹിച്ചു. തിരകെ പോയാലോ എന്ന്. ഇമിഗ്രേഷന്‍ കഴിഞ്ഞു വിമാനത്തിനായി കാത്തിരിക്കുമ്പോഴാണ്‌ മഴ കാരണം സമയം വൈകുമെന്നുള്ള അറിയിപ്പ് ..കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ വിമാനം ക്യാന്‍സല്‍ ആയ വിവരവും. ഒന്നുകില്‍ ഹോട്ടലിലേക്ക് മാറാം. അല്ലങ്കില്‍ അവര്‍ മറ്റൊരു ദിവസത്തേക്ക് ടിക്കറ്റ് മാറ്റി തരും. ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല രണ്ടാമത്തേത് തിരഞ്ഞെടുത്തു.

എയര്‍പോര്‍ട്ടിലേക്ക് പോവുമ്പോഴുള്ള അവസ്ഥയായിരുന്നില്ല തിരികെ വരുമ്പോള്‍.ഗ്രാമത്തിലേക്കുള്ള വഴികള്‍ ഒന്നുകൂടി ചുരുങ്ങി. വെള്ളം റോഡില്‍ കൂടി കയറി വീടിന്‍റെ ഗെയ്റ്റ് വരെ എത്തിയിരിക്കുന്നു,വീട്ടുകാരെ സുരക്ഷിതമായി മറ്റൊരിടത്തേക്ക് മാറ്റി.

ഞാനും ഇക്കയും ഇക്കാന്‍റെ മോനും മാത്രം വീട്ടില്‍ നിന്നു. പിന്നീട് സാവധാനം അത്യാവശ്യ സാധനങ്ങളെല്ലാം മുകളിലേക്ക് മാറ്റി.

എവിടെയെക്കെയോ എന്തൊക്കെയോ സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്,ബി എസ് എന്‍ എല്‍ മാത്രം നിശ്ചലമായില്ല, തീർത്തും ഒറ്റപ്പെട്ട പോലെ.പ്രളയം ഇരച്ചു കയറിയപ്പോള്‍ ഒട്ടുമിക്കവരും ക്യാമ്പുകളിലേക്കും ബന്ധുവീട്ടിലേക്കും മാറി തുടങ്ങി.സദാ സഹായവുമായി കൈമെയ് മറന്നു എല്ലാവരും ഒറ്റക്കെട്ടായി രക്ഷാ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളില്‍ ഉറക്കമില്ലാതെ നാടിന്‍റെ കാവല്‍ക്കാരായി ഒന്നിച്ചു പ്രളയത്തെ നേരിടുന്ന മാനവിക കാഴ്ച. നാട്ടിന്‍ പുറത്തിന്‍റെ നന്മ..

നാട്ടില്‍ കൂടുതല്‍ അനിഷ്ട സംഭവങ്ങള്‍ ഒന്നുമില്ലാതെ ചാലിയാര്‍ കലിയടക്കിയെങ്കിലും പ്രളയാനന്തരം ഗ്രാമ കാഴ്ച മറ്റെവിടെയും പോലെ ദയനീയമായിരുന്നു. വീടുകള്‍ വൃത്തിയാക്കുവാനും , പൂര്‍വ്വ സ്ഥിതിയിലേക്ക് എത്തിക്കാനും ക്ലബ് പ്രവര്‍ത്തകരും മറ്റു സന്നദ്ധ സംഘടനാ പ്രവര്‍ത്തകരും അര്‍പ്പിച്ച സേവനം അവിസ്മരണീയമായിരുന്നു.

മറ്റെവിടെയും പോലെ പ്രളയാനന്തരം ഊര്‍ക്കടവിലേക്കും കരുണവറ്റാത്ത ഒരു കൂട്ടം നന്മവറ്റാത്ത ചെറുപ്പക്കാരുടെ സഹായം ഒഴുകിയെത്തി , സ്കൂള്‍ കുട്ടികള്‍ മുതല്‍ അധ്യാപകര്‍ വരെ എവടെനിന്നോ വരുന്നു. ഒന്നും തിരിച്ചു പ്രതീക്ഷിക്കാതെ അഹോരാത്രം സേവനത്തില്‍ മുഴുകുന്നു.സ്നേഹം, ദയ അനുകമ്പ അങ്ങിനെ സര്‍വ്വ വികാരവും ഒന്നിക്കുന്ന ,രാഷ്ട്രീയവും മതങ്ങളും തീര്‍ക്കുന്ന കെട്ടുപാടുകളെ കുറച്ചു ദിവസങ്ങളിലേക്കെങ്കിലും മാറ്റി നിര്‍ത്തി മനുഷ്യന്‍ എന്ന ഒറ്റ പദത്തിലേക്ക് വിശാലമായി വികസിക്കുന്ന കാഴ്ച്ച, ഇപ്പോഴും തുടരുന്ന സഹായഹസ്ഥങ്ങള്‍ !!.

പ്രളയം, അതൊരു അനുഭവമാണ്. മനുഷ്യന്‍റെ നിസ്സഹായതയെ, നിസ്സാരതയെ അനുഭവിപ്പിച്ചു ബോധ്യപ്പെടുത്തിത്തരുന്ന സന്ദർഭം. എല്ലാ ഉച്ചനീചത്വങ്ങളും മതജാതിമത വർഗ്ഗവർണ്ണ ചിന്തകളും മനുഷ്യനെന്ന ഏക മാനദണ്ഡത്തിലേക്ക് വഴി മാറുന്ന അവസ്ഥ. മനുഷ്യർ പരസ്പരം താങ്ങും തണലുമാകുന്നത് അങ്ങിനെയാണ്. അവിടെ നിന്നാണ് നന്മമരങ്ങൾ മുള പൊട്ടുന്നതും. കഴിഞ്ഞ വർഷം വടക്കു നിന്ന് തെക്കോട്ട് ഒഴുകിയ സ്നേഹം ഈ വർഷം പതിന്മടങ്ങായിയി തിരിച്ചൊഴുകി. നാം അതിജീവിക്കും ഓരോ പ്രളയവും, കാരണം ഇത് കേരളമാണ്, ദൈവത്തിന്‍റെ സ്വന്തം നാട്.

(1962 ല്‍ നമ്മുടെ നാട്ടിലിതു പോലെ ഒരു പ്രളയം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഓരോ പ്രളയം വരുമ്പോഴും പഴമക്കാര്‍ പറയും അറുപത്തിയോന്നിലെ വെള്ളത്തിന്‍റെ ദുരിതകാഴ്ചകളെ കുറിച്ച്.അതെല്ലാം അടയാളപ്പെടുത്തി വെക്കാന്‍ ഇന്നത്തെ പോലെ ഡിജിറ്റല്‍ സംവിധാനമില്ലാത്തതിനാല്‍ ഞാനടക്കമുള്ള ഇന്നത്തെ തലമുറക്ക് അത് വെറും പഴങ്കഥകളാണ്. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം 2019 ലെ പ്രളയത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു ഓര്‍ത്തു വെക്കല്‍ മാത്രമാണ് ഈ കുറിപ്പ് )